Τη Συνεργασία ΦοΔΣΑ – ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ πρότεινε ο Δήμαρχος Καλαμάτας, Θανάσης Βασιλόπουλος, για το κόστος διαχείρισης απορριμμάτων

You are currently viewing Τη Συνεργασία ΦοΔΣΑ – ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ πρότεινε ο Δήμαρχος Καλαμάτας, Θανάσης Βασιλόπουλος, για το κόστος διαχείρισης απορριμμάτων
O Θανάσης Βασιλόπουλος, Δήμαρχος Καλαμάτας, στην ομιλία του στον ΦοΔΣΑ.

Δυσβάσταχτο το κόστος για τους Δήμους, στα 97 ευρώ ανά τόνο απορριμμάτων με τη μεταφορά, τονίζει ο Δήμαρχος Καλαμάτας

Τη Συνεργασία ΦοΔΣΑ – ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ για το κόστος διαχείρισης των απορριμμάτων, πρότεινε ο Θανάσης Βασιλόπουλος, Δήμαρχος Καλαμάτας, κατά τη διάρκεια της 15ης Πανελλήνιας Συνόδου ΦοΔΣΑ που πραγματοποιήθηκε στην Καλαμάτα.

Το κόστος είναι δυσβάσταχτο για τους Δήμους, αφού βρίσκεται ήδη στα 97 ευρώ ανά τόνο απορριμμάτων με τη μεταφορά και στα 92 ευρώ χωρίς την μεταφορά.

«Σίγουρα η λειτουργία των μονάδων κεντρικής διαχείρισης αποτέλεσε ένα πολύ σημαντικό βήμα προς την επίτευξη του στόχου της ολοκληρωμένης διαχείρισης των αποβλήτων της Πελοποννήσου, δεν μπορώ, ωστόσο, να μην αναφέρω ότι τη διαχείριση την πληρώνουμε πολύ ακριβά», ανέφερε χαρακτηριστικά ο δήμαρχος για να προσθέσει ότι «δεν έχει καμία σχέση η αρχική τιμή που είχε ακουστεί πολλές φορές από αρμόδιους εκπροσώπους της εταιρείας, η οποία κυμαινόταν από 63 αρχικά ευρώ, για να καταλήξει 72 ευρώ ανά τόνο. Σε αυτά προστίθεται το αντισταθμιστικό όφελος και το λειτουργικό κόστος του ΦΟΔΣΑ, 3 ευρώ επιπλέον, και καταλήγουμε να πληρώνουμε 92,28 ευρώ με τον ΦΠΑ ανά τόνο εισερχόμενων στη μονάδα αποβλήτων, χωρίς το κόστος μεταφοράς! Το οποίο αν αναθέσουμε σε εργολάβο, δεν υπάρχει περίπτωση να είναι κάτω από 37 ευρώ ανά τόνο».

Πρόκειται, κατέληξε ο κ. Βασιλόπουλος για ένα δυσβάστακτο το κόστος για όλους τους δήμους, γιατί εκτός από τη διαχείριση έχουν και τον εξοπλισμό τους (οχήματα, μηχανήματα, κάδους) που πρέπει να συντηρούν και να ανανεώνουν, με τα ανταποδοτικά τέλη που εισπράττουν.

Σε 37 ευρώ ανά τόνο, ανέρχεται το κόστος με την μεταφορά – Είναι δυσβάστακτο

Επιπλέον, ο κ. Βασιλόπουλος επεσήμανε, ότι μέρος των δεσμεύσεων της εταιρείας προς τον ΦΟΔΣΑ, αποτελεί η κατασκευή Φωτοβολταϊκού Σταθμού 3 MW για την χρήση πράσινης ενέργειας, την εξασφάλιση μηδενικού περιβαλλοντικού αποτυπώματος και τη μείωση του κόστους επεξεργασίας με τη χρήση της παραγόμενης ενέργειας για τη λειτουργία της μονάδας ΣΔΙΤ.

Για να προσθέσει, ότι από τα υπερκέρδη που αναμένεται να προκύψουν από την λειτουργία των μονάδων, αναμένεται ότι το 60% θα κατευθυνθεί σε ένα Πράσινο Ταμείο που θα δημιουργηθεί στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. «Είναι λογικό και δίκαιο» τόνισε, «τα χρήματα αυτά να διοχετευθούν σε αυτούς που πληρώνουν το κόστος της διαχείρισης δηλαδή τους δήμους και δη τους συνεπείς ως προς τις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Περιμένουμε λοιπόν άμεσες εξελίξεις για αυτές τις δεσμεύσεις».

Τέλος, ο κ. Βασιλόπουλος έθεσε ορισμένα θέματα, τα οποία πρέπει να δουν οι δήμοι ως φορείς που εμπλέκονται με τη διαχείριση των απορριμμάτων. Πρώτον: Οι ΦΟΔΣΑ οφείλουν να παρέχουν λύσεις για τη διαχείριση του συνόλου των παραγόμενων απορριμμάτων και ειδικότερα των ρευμάτων ειδικών αποβλήτων: αμίαντος, απόβλητα εκσκαφών, επικίνδυνα κλπ.

Δεύτερον: Λόγω της ανταποδοτικότητας των δαπανών υπάρχει αδυναμία μεγάλων επενδύσεων από τους Δήμους για την ανανέωση – αντικατάσταση εξοπλισμού διαχείρισης αποβλήτων: απορριμματοφόρα οχήματα, κάδοι απορριμμάτων κ.ά.. Και μάλιστα το πρόβλημα εντείνεται από την καθυστέρηση στην αξιολόγηση αντίστοιχων προτάσεων χρηματοδότησης από τις Διαχειριστικές Αρχές. Είναι ενδεικτικό ότι εκκρεμούν προτάσεις όπως για τη διαχείριση των βιοαποβλήτων, το πρόγραμμα ‘Πληρώνω όσο Πετάω’, τη διαχείριση ανακυκλώσιμων υλικών κ.ά.

Τρίτον: Η αντιμετώπιση του τεράστιου κόστους αποκομιδής – μεταφοράς – διαχείρισης αποβλήτων, το οποίο θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο με την απαίτηση καταβολής του τέλους ταφής. Ένα ζήτημα που κατ’ επανάληψη έχει τεθεί και πρέπει να δοθεί λύση.

Τέταρτον: Ότι συνολικά και οι Φορείς Διαχείρισης και η Πολιτεία πρέπει να επανεξετάσουν τη συνεργασία με συλλογικά συστήματα, όπως η Ελληνική Εταιρεία Ανακύκλωσης λόγω των συχνών βλαβών στο ΚΔΑΥ, επιβάρυνσης από το κόστος μεταφοράς σε άλλο ΚΔΑΥ σε μεγάλη απόσταση και μη ανανέωσης του εξοπλισμού.