Διακαής στόχος όλων των κυβερνήσεων ήταν η μεταφορά τεχνογνωσίας του θεσμού ΣΔΙΤ στις βαλκανικές χώρες
Σε “εξαγώγιμο προϊόν” εξελίσσονται οι ελληνικές ΣΔΙΤ, καθώς η βουλγαρική κυβέρνηση επιθυμεί να αξιοποιήσει την ελληνική τεχνογνωσία, προκειμένου να αναπτύξει δικά της έργα με Σύμπραξη Δημόσιου – Ιδιωτικού τομέα. Η σχετική πρόθεση, δηλώθηκε ξεκάθαρα απο του αρμόδιους αξιωματούχους της γειτονικής χώρας, κατά τη διάρκεια σχετικής στρογγυλής τράπεζας, που διοργανώθηκε από το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών (DEF) την Παρασκευή στη Σόφια.
Οι βέλτιστες πρακτικές στον τομέα των ΣΔΙΤ και η επίσημα δηλωμένη επιθυμία των εκτελεστικών και νομοθετικών αρχών της Βουλγαρίας να αναπτύξουν τις ΣΔΙΤ, ως εργαλείο για την τόνωση της οικονομίας της χώρας, ήταν τα κυρίαρχα θέματα της ατζέντας της συζήτησης.
Η αντιπρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης της Βουλγαρίας, Ροσίτσα Κίροβα, δήλωσε ξεκάθαρα ότι η Βουλγαρία δεν έχει εμπειρία στις ΣΔΙΤ, μπορεί ωστόσο να αντλήσει γνώσεις από την Ελλάδα. Σύμφωνα με την Κίροβα, αυτή η μορφή συνεργασίας μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για την υπέρβαση των περιφερειακών ανισοτήτων στη Βουλγαρία. Ιδιαίτερα το βορειοανατολικό τμήμα της χώρας μπορεί να επωφεληθεί από αυτό το εργαλείο, καθώς υστερεί σημαντικά.
Από τη δική του πλευρά, ο υπουργός Οικονομικών της Βουλγαρίας, Ασέν Βασίλεφ, δήλωσε ότι ο θεσμός ΣΔΙΤ αποτελεί σημαντικό εργαλείο για την προώθηση των επενδυτικών κεφαλαίων. Οι επενδύσεις αυτές έχουν μείνει πίσω σε σχέση με τις δημόσιες κεφαλαιουχικές δαπάνες τα τελευταία χρόνια, δήλωσε ο υπουργός. Πρόσθεσε μάλιστα ότι για να έχει νόημα αυτή η συνεργασία, πρέπει να υπάρχει συνολική αντιστοίχιση δημόσιων και ιδιωτικών συμφερόντων.
Ο διασυνδετήριος αγωγός φυσικού αερίου της Βουλγαρίας με την Ελλάδα και ο διαχειριστής συστήματος μεταφοράς φυσικού αερίου ICGB αναφέρθηκαν ως καλό παράδειγμα σύμπραξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, κατά την παρουσίαση που έκανε η εκτελεστική διευθύντρια της ICGB Θεοντόρα Γκεοργκίεβα (Πηγή στοιχείων ρεπορτάζ: ΑΠΕ).
Σημειώνουμε ότι απο την έναρξη λειτουργίας του θεσμού των ΣΔΙΤ στην Ελλάδα το μακρινό 2008 (όταν δημιουργήθηκε το θεσμικό πλαίσιο), διακαής στόχος και… πόθος όλων των κυβερνήσεων ήταν, να φτάσει κάποια στιγμή ο θεσμός σε σημείο εξαγωγής τεχνογνωσίας. Σήμερα με τα έργα που υλοποιούνται, αλλά και με τη συσσωρευμένη εμπειρία όλων αυτών των ετών, υπάρχει πράγματι “εξαγώγιμο” προϊόν και μένει το πώς αυτό θα οργανωθεί καλύτερα.
Σε κάθε περίπτωση η ζήτηση μεταφοράς της συγκεκριμένης τεχνογνωσίας είναι μια θετική εξέλιξη! Και όχι μόνον για το υπουργείο Ανάπτυξης, αλλά γιατί μέσα απο αυτή, αναμένεται να ανοίξουν νέοι ορίζοντες με την πιθανή ανάπτυξη έργων κοινού ενδιαφέροντος για τις δύο χώρες, προφανώς με τη συμμετοχή και ελληνικών επιχειρήσεων.
