Δεν μπορούν να προχωρήσουν τα έργα: Έρχονται νέες συμφωνίες με Γεωργία, Μολδαβία, Ινδία, ακολουθούν Φιλιππίνες, Βιετνάμ και Αρμενία
Στις νέες διακρατικές συμφωνίες για εργαζόμενους από τρίτες χώρες, προσβλέπουν πλέον οι κατασκευαστικές εταιρείες και ειδικά αυτές που έχουν συγκεντρώσει ανεκτέλεστα έργα έως και 18 δισ. ευρώ, προκειμένου να στελεχώσουν τα εργοτάξιά τους.
Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του ΣΔΙΤ Φόρουμ, η έλευση των πρώτων εργαζομένων απο τρίτες χώρες στον τομέα των κατασκευών, είναι γεγονός. Πρόκειται για 40 εργαζόμενους που θα απασχοληθούν στον Όμιλο ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ και ειδικότερα στα εργοτάξια της Κρήτης, όπου ο όμιλος έχει την πρωτοκαθεδρία των έργων με το ήδη υλοποιούμενο αεροδρόμιο στο Καστέλι και πρόσφατα με την ανάληψη του μεσαίου τμήματος του ΒΟΑΚ, προϋπολογισμού της τάξης του 1,8 δισ. ευρώ. Πρόκειται βέβαια για συμβολικό νούμερο σε σχέση με τις ανάγκες που έχει καταγράψει ο κλάδος, όπως θα δούμε παρακάτω. Το θέμα είναι ότι η σχετική πρακτική ξεκίνησε να τρέχει και μένει να δούμε πώς θα εξελιχθεί.
Η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα έλλειψης «χεριών» στις κατασκευές, τομέα όπου από τους 389 χιλιάδες εργαζόμενους το 2007, το 2022 απασχολούνταν μόλις 186 χιλιάδες, κινήθηκε γρήγορα στη σύναψη νέων διακρατικών συμφωνιών με τη Γεωργία, τη Μολδαβία και την Ινδία που θα ενεργοποιηθούν τον Μάρτιο. Παράλληλα, έχουν ήδη δρομολογηθεί τρεις ακόμη συμφωνίες με Βιετνάμ, Αρμενία και Φιλιππίνες, ενώ ήδη υφίσταται από το 2023 και συμφωνία με την Αίγυπτο.
Διεύρυνση διακρατικών συμφωνιών: Ενα καλό “μίγμα” εργαζομένων
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αρμοδίων στελεχών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στον τομέα του ανθρώπινου δυναμικού και ειδικότερα της μετάκλησης και διαχείρισης εργαζόμενων από τρίτες χώρες, η διακρατική συμφωνία με την Αίγυπτο δεν «δούλεψε». Το σύνολο όμως των νέων διακρατικών συμφωνιών προσφέρει ένα καλό «μίγμα» εργαζομένων και δεξιοτήτων σε όλα τα επίπεδα και εφόσον αξιοποιηθεί σωστά από τις εταιρείες αναμένεται να αρχίσει να παρέχει λύση στο πρόβλημα. Είναι αυτονόητο ότι οι εργαζόμενοι από τρίτες χώρες θα προσκαλούνται αποκλειστικά και μόνον για θέσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν από Έλληνες εργαζόμενους.
Βέβαια, η Πολιτεία δεν μπορεί να λύσει εξολοκλήρου το θέμα, όπως συχνά-πυκνά ακούμε να αιτούνται οι ενδιαφερόμενες εταιρείες. Μπορεί να λύσει το θεσμικό πλαίσιο, κάτι που ήδη έκανε, να διευρύνει και να επιταχύνει τις διακρατικές συμφωνίες, κάτι στο οποίο επίσης προχώρησε και επιπλέον να αυξήσει τον αριθμό των εργαζομένων που θα μπορούν να προσκαλούνται.
Τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει η κυβέρνηση
Είναι αλήθεια, ότι για να «βγει» το φιλόδοξο, υπερμέγεθες πρόγραμμα έργων που προωθεί η σημερινή κυβέρνηση, απαιτούνται σε ορισμένες περιπτώσεις, εργοτάξια τύπου Ντουμπάϊ, που είναι η πρώτη χώρα που εφάρμοσε και συνεχίζει να αξιοποιεί με τόση επιτυχία εργαζόμενους τρίτων χωρών για να κατασκευάζει τους διάσημους ουρανοξύστες και άλλες υποδομές.
Αναφορικά με το πόσοι εργαζόμενοι θα χρειαστούν επιπλέον στις κατασκευές εφεξής, τόσο οι εκτιμήσεις του ΤΕΕ, όσο της ΠΕΔΜΕΔΕ και άλλων εργοληπτικών φορέων, αναφέρονται σε 160-200 χιλιάδες εργαζόμενους καταρχάς. Προφανώς, ένα σημαντικό ποσοστό αυτών θα πρέπει να προέλθει από τρίτες χώρες και ειδικά εφόσον προχωρήσουν έγκαιρα κάποια μεγάλα έργα όπως ο ΒΟΑΚ και σίγουρα, η ποσόστωση που επιτρέπεται προς το παρόν (της τάξης των 11-12.000) για την πρόσκληση μετακλητών εργαζομένων στις κατασκευές είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Η φροντίδα φιλοξενίας ανήκει στις επιχειρήσεις
Πέρα όμως από τα παραπάνω, οι ενδιαφερόμενες εταιρείες δεν θα πρέπει να προσδοκούν ότι η Πολιτεία θα τους λύσει και όλο το υπόλοιπο διαδικαστικό και διαχειριστικό κομμάτι που σχετίζεται με την εργασία εργαζομένων τρίτων χωρών στις κατασκευές. Αν, λόγου χάριν, αληθεύει ότι αιτούνται από τους συναρμοδίους κρατικούς φορείς και τη στέγαση – φιλοξενία των εργαζομένων, αυτό δεν συμβαίνει σε καμία απολύτως χώρα, είτε αυτή είναι το Ντουμπάϊ, είτε είναι η Ολλανδία, είτε η Ρουμανία, είτε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που επίσης προσέφυγαν πρόσφατα στην μετακλητή εργασία. Σε όλες αυτές τις χώρες, οι εταιρείες που προσκαλούν εργαζόμενους, έχουν την απόλυτη ευθύνη και φροντίδα φιλοξενίας για αυτούς.
Αντίστοιχα λοιπόν και οι κατασκευαστικές εταιρείες, θα πρέπει, είτε απευθυνόμενες σε ειδικούς, είτε μόνες τους αν έχουν τον χρόνο και την υποδομή, να προεπιλέξουν και να προσκαλέσουν στο πλαίσιο της ισχύουσας διαδικασίας τους εργαζόμενους που χρειάζονται. Μόλις αυτοί έρθουν θα πρέπει οι ίδιες να τους στεγάσουν, να φροντίσουν για την διατροφή τους και γενικά να διαχειριστούν όλο το πρακτικό κομμάτι της φιλοξενίας τους στην Ελλάδα.
Κατά την προσωπική μας εκτίμηση και κρίνοντας από τις επιτυχίες των ελάχιστων ελληνικών εταιρειών που κατάφεραν να διεθνοποιηθούν παλαιότερα και να διακριθούν, όπως η «ΑΡΧΙΡΟΔΟΝ» και η άλλοτε «Ιωάννου-Παρασκευαϊδης» στο ξεκίνημά της, η αξιοποίηση εργαζόμενων από τρίτες χώρες μπορεί να «απογειώσει» τους εργοδότες τους, εφόσον διαχειριστούν το όλο θέμα σωστά. Στο πώς θα το καταφέρουν αυτό, καμία κυβέρνηση και κανένας φορέας δεν έχει την αρμοδιότητα να υπεισέλθει. Εταιρείες που διαχειρίζονται έργα δισεκατομμυρίων ευρώ και χρήματα φορολογούμενων πολιτών είναι βέβαιο ότι εφόσον ασχοληθούν θα βρουν άμεσα αποτελεσματικές λύσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Ας μην τα ζητάμε όλα απο την Πολιτεία…
